ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ
Το'μαθε το τραγούδι. Στίχο-Στίχο. Μελωδία με μελωδία. Το τραγούδι.
Για ταξίδι μιλούσε. Το τραγούδι. Ένα ταξίδι-αρχή. Ένα ταξίδι- τέλος.
"Ποιός σου'μαθε αυτό το τραγούδι;"
"Η ζωή," έλεγε, "η ζωή μου το'μαθε."
Τότε γελούσε εκείνος. "Πώς γίνεται; Η ζωή; Ξέρει τραγούδια η ζωή; Μαθαίνει η ζωή τραγούδια; "
Εύκολα που είχαν γίνει όλα με το τραγούδι. Έχω το τραγούδι, το ταξίδι. Δίνω το τραγούδι, παίρνω το ταξίδι. Έχω εσένα. Δίνω εσένα. Παίρνω εσένα. Τίποτα δε χάνω.
Όλα είναι δικά μου.
Άκουγε. Άκουγε και μιλούσε. Άκουγε.
Έπειτα ξαφνικά σταμάτησε. Όχι το τραγούδι. Σταμάτησε η επαφή που είχε. Σαν να κόπηκε νεύρο. Μια αρτηρία.
"Δεν ακούω."
"Δεν ακούω" ούρλιαξε.
Τ έ λ ο ς.
Το μπλόγκ ετούτο έφτασε στο τέλος του.
Να περνάτε καλά και σας ευχαριστώ για όλα.
Εις το επανιδείν φίλοι μου.
6 comments:
Ήταν ωραία η ανάγνωση μέχρι τώρα! Σε παρακολουθούσα συνεχώς. Κρίμα που το σταματάς!
Να είσαι καλά!
δεν έχασα ούτε μια σου ανάρτηση... καλή συνέχεια!
Φιλενάδα μα που πας? Ούτε εγώ έχω όρεξη για αναρτήσεις τον τελευταίο καιρό... Θα μου λείψουν πολύ τα λόγια σου...
Μα γιατί? Κορεσμός?
Καλήν αρχή. Ευχαριστώ για το μπλογκ σου.
Ήταν όμορφα τα λόγια σου και πάντα κτυπούσαν κατευθείαν στόχο.Καλά ταξίδια. Εις το επανιδείν.
Post a Comment