Ά-νεκρη

Έχεις ερωτευτεί ποτέ σου; Φρικτό έτσι; Σε κάνει τόσο ευάλωτη. 

Κάποιος ανοίγει το στέρνο σου, μετά την καρδιά σου, και μπαίνει μέσα φέρνοντας τα πάνω-κάτω.

Αγάπα οτιδήποτε και η καρδιά σου θα βουλιάξει. 

Πιθανότατα θα ρ α γ ί σ ε ι. 

Αν θες να βεβαιωθείς ότι θα παραμείνει άθικτη μη τη δώσεις σε κανένα. Τύλιξέ την προσεχτικά γύρω από καθημερινές ασχολίες και μικρές πολυτέλειες. Απέφυγε κάθε εμπλοκή. 

Κλείδωσέ την προσεκτικά στο κουτί, στο φέρετρο του εγωισμού σου. 

Σ’αυτό το κουτί, το ασφαλές, το σκοτεινό, το ακίνητο, χωρίς αέρα, θα αλλάξει. 

Δε θα ραγίσει. 

Θα γίνει άθραυστη, αδιαπέραστη.

Έρχεται όμως μια στιγμή στη ζωή του καθενός, που ο κόσμος κυριαρχείται από ήσυχια και το μόνο που απομένει είναι ο ήχος της καρδιάς. 

Ξυπνάς στη μέση της νύχτας με το αίσθημα ότι όλοι είναι μόνοι στον κόσμο, και ότι κανείς δεν τους αγαπάει τώρα και κανείς δε θα τους αγαπήσει κάποτε, και ότι δε θα καταφέρουν ποτέ ξανά να κοιμηθούν γαλήνια το βράδυ, και θα περάσουν τις ζωές τους περιφέροντας τους εαυτούς τους γύρω από ένα ανέραστο τοπίο, ελπίζοντας απεγνωσμένα ότι οι συνθήκες θα βελτιωθούν, υποψιασμένοι βέβαια, στην καρδιά της καρδιάς τους, ότι θα παραμείνουν ανέραστοι για πάντα. 

                                                                                                                                 

Στάθηκα ακίνητη, με βλέμμα θολό, και εκείνη τη στιγμή, άκουσα την καρδιά μου να ραγίζει ΚΡΑΚ 

Ένας μικρός, καθαρός ήχος, όπως το σπάσιμο του κοτσανιού από ένα λουλούδι.

Είμαι ά-νεκρη. Ξέρω ότι μπορεί να έχεις κάποιες προκαταλήψεις σχετικά με το “ά-νεκρη”. Δε μπορείς να αισθανθείς άνετα με την ιδέα του να είμαι ά-νεκρη. Αλλά είμαι εδώ για να σου πω ότι ο ά-νεκρος άνθρωπος είναι ακριβώς όπως εσύ και εγώ.. 

Ενδεχομένως, περισσότερο σαν κι εμένα παρά σαν σένα.