Φεύγω, φεύγω, φεύγω

Μεγάλος [α δ ε ι α ν ό ς ] κήπος. [ Α δ ε ι α ν ό ] και το μυαλό μου. Η υγρασία της θάλασσας στο δέρμα μοιάζει με γυμνοσάλιαγκες με δέρμα φιδιού να τυλίγονται γύρω μου και να με σφίγγουν χωρίς αντίσταση καμία. Με τα πλοκάμια τους τα δέντρα αγκάλιαζουν τις σκιές του μυαλού. 

Το χρώμα του νερού τα βούλιαζει όλα χωρίς ελπίδα για μια επιστροφή στο καταπράσινο του φρέσκου χόρτου. Η πρώτη βροχή σκέπαζει τα θολά νερά του κήπου. 

------------------------------

Τίποτα δε θα΄ναι το ίδιο πια. 


Εκείνο που πιο πολύ απ’όλα μ’είχε σημαδέψει ήταν εκείνος ο νοσηρός έρωτας που άφησε το σημάδι του παντού, άγγιζα με τα χέρια τις πληγές και τα υγρά χείλια. “Ο έρωτας” είπε μια φωνή σπασμένη σαν να έλεγε “πέθανε” ή κάτι τέτοιο.. Και τίναξα τα μαλλιά μου σαν πρωταγωνίστρια ελληνικής ταινίας κ’είπα “φεύγω” ή κάτι τέτοιο φρικτό πάντως και απαίσιο και η ηχώ έπαιζε παιχνίδι άδικο και καινούριο “φεύγω, φεύγω, φεύγω” και ήταν η ώρα που βγαίνουν τα νυχτερινά πλάσματα και κρατάνε συντροφιά στους χωρίς όνομα θεατές μιας ζωής που κυλάει ανάμεσα στο ναί και στο όχι.

-------------------------------

“Συγγνώμη αλλά το σλόγκαν είναι κλεμμένο από τραγούδια στο ραδιόφωνο” δεν γέλασε κανένας μόνο ένας γέρος έπαιζε τις χάντρες στο κομπολόι του και ο Χρόνος κυλούσε αντίστροφα όπως ο άνεμος “ποτέ πια”.

Θα ερχόταν με το ξημέρωμα ένας γλάρος με τη κάτασπρη στολή του και θα προσπαθούσε να κάνει την παρουσία του αισθητή σαν τα όργανα που έχουν στις στρατιωτικές μπάντες τουρουτουτούτουτουτού. 

Και μετά μόνο η ηχώ που μοιάζει να κοροιδεύει.. 

Che fece... il gran rifiuto

Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μιά μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Οχι
να πούνε.
Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα
πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ' όχι -το σωστό- εις όλην την ζωή του.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

ΥΓ. έχουμε τεράστια αποθέματα θυμού. αγάπης. πόνου. 

       κάποτε τελειώνουν, δεν τελειώνουν;

ΥΓ2. πώς τα καταφέρνει πάντα ο Καβάφης..