Για ένα γαμημένο γαμήσι

Η Κάτια. Θηλυκό αγέρωχο, δυνατό. Πάρτυ άνιμαλ και βάλε..   

O Αχιλλέας. Τον γνώρισε με έναν στίχο στο στόμα. “Γεία, είμαι η Κάτια”, του είπε κι αυτός αντί για απάντηση συνέχισε να τραγουδάει και να χορεύει. Μόλις τελείωσε το ρεφρέν της έστειλε ένα πεταχτό φιλί. Ένα φιλί ανεξήγητο, απρόβλεπτο όπως ήταν κι εκείνος. 

Ο ρυθμός με μικρές ανακυκλώσεις ταξίδευε στο κορμί, λίγο λίγο τρύπωνε στο μυαλό και διέγειρε τις αισθήσεις. Μαζί με την βότκα-μπόμπα την έκαιγε μέσα στο στομάχι. Παρέα με την εικόνα του την ζάλιζε. 

Εκείνος εξακολουθούσε να την πίνει με τα μάτια - εκείνη και όλες τις άλλες. Ατάραχος. Το πρόσωπό του, η χορευτική κίνηση του κορμιού του, ακόμα και η πιο ασήμαντη λεπτομέρεια πάνω του τραβούσαν το βλέμμα. Ήρθε και θρονιάστηκε δίπλα της, αμίλητος. Αυτή άλλαξε πόδι και κάθισε καλύτερα στο σκαμπό. Βόλεψε αυτοκρατορικά τον κώλο της και άρχισε τα νάζια. Ένιωσε τη μυρωδιά της ανάσας του να φέρνει επικίνδυνους κύκλους γύρω απ’το σώμα της. Αυτό ήταν! Ήταν εκεί. Είχε εισβάλει με θράσος στη ζωή της. 

Όπως εισέβαλε και στην ηρεμία ενός πανέμορφου θηλυκού που καθόταν απέναντί και τον κάρφωνε εδώ και ώρα. Αιχμάλωτη του και αυτή, με το βλέμμα. Η λίμπιντο να κάνει παιχνίδι “Να μ’ακολουθήσεις” της είπε. Πετάχτηκε έξω. Η νύχτα προσπαθούσε να κλέψει φώς απ’τα αυτοκίνητα. Κι εκεί αρχίζει το όνειρο, σκληρο. 

Θόρυβος, άπνοια, στη μέση του δρόμου, να γλιστρά στο οδόστρωμα, φορώντας μόνο τα ψηλοτάκουνά της. Γυμνοί λευκοί αστράγαλοι, γυμνή σάρκα αγκαλιάζει ξεδιάντροπα μια πόλη που ψοφάει για παιχνίδια επικίνδυνα. Ελεύθερη πτώση..

Ο ψίθυρος απ’τα τακούνια της στο πεζοδρόμιο. Ο ψίθυρος από τα μαλλιά της που τινάζονται πέρα δώθε στο βηματισμό. Η κραυγή από τους πόρους του κορμιού της που ξεχνούν “τώρα” και αδιαφορούν για το "μετά". Χίλια στόματα τραγουδούν πάνω της, πύρινες γλώσσες τρέφονται με τη σάρκα της. 

Ανάβει τσιγάρο. Διαπλανητικό ταξίδι. Διαπλανητικό γαμήσι. Αγχολυτικό. Ο μόνος τρόπος για να συνεχίσει. Να συνεχίσει τί; Να χωθεί κάπου με μανία, να στριμωχτεί μαζί του, να χωρέσει δίπλα του. Στην κίνησή του που είναι μιας χρήσης, πολλαπλής θύμησης, άπειρης δύναμης. 

Όχι λέξεις. Όχι βλέμματα. Όχι υπονοούμενα. Μόνο κίνηση. Αγέρωχη, ακούραστη, ακόρεστη. Κίνηση οργασμού. Γι’αυτό το αιώνιο βογκητό που όλο φεύγει κι όλο την καλεί να ακολουθήσει. Κατάρα ευλογημένη.

Η Κάτια ανοιγόκλεισε τα μάτια, του χαμογέλασε για πρώτη φορά, και του’στειλε ένα φιλί. Ένα γαμημένο φιλί! Μιας χρήσης, πολλαπλής θύμησης, άπειρης δύναμης. 

Nα πουλάνε κι οι δυο το Είναι τους για ένα γαμημένο γαμήσι.