Tuesday 22 June 2010

Και χάνω το ενδιαφέρον μου..




Η διάσταση του χρόνου θ ρ υ μ μ α τ ί σ τ η κ ε


Αδυνατούμε να αγαπήσουμε ή να σκεφτούμε έξω από τα θραύσματα του χρόνου. 


Και με το κάθε θραύσμα να σβήνει κατά μήκος της πορείας του και να εξαφανίζεται, η ζωή περνά.

Θα'ταν καλά κάπου-κάπου να σταματάμε την συνεχή επιδίωξη μας για ευτυχία και να'μαστε α π λ ά Ευτυχισμένοι



Η απόλυτη πλήξη φέρνει Ανοία.

Η Πλήξη οσάν το γήρας ουκ έρχεται μόνη

Στασιμότητα. Η καλή της φίλη.

Αυτή φέρνει και την Απραξία.

Η Κύπρος μου προκαλεί ένα είδος αθέλητης, μα επιβαλλόμενης, παύσης.

Η Παύση μερικές φορές οδηγεί στην ευφορία. Στην εγρήγορση. Στην Δημιουργία.

Μα τις πλείστες φορές, με στριμώχνει στον τοίχο της αβεβαιότητας.
Με κρατά εκεί ακίνητη. 

Και πάνω απ'όλα με κρατά Σ τ ά σ ι μ η.

Αν η ζωή είχε περισσότερο Έρωτα θα'χε περισσότερο ενδιαφέρον. 

Μα αδυνατώ να επενδύσω. Να κολλήσω σε κάτι για πολύ καιρό. 

Πώς με βρίσκει κάθε φορά εξ απροόπτου η Κυρία Ματαιότης.. Και χάνω το ενδιαφέρον μου..

No comments: