Friday 3 September 2010

Ο φόβος για τον φόβο


Αυτά που έγραψα για εσένα και εμένα είναι όλα λάθος, είναι η νοσταλγία μου, που φύτρωσε πάνω στην άκρη ενός γκρεμού, είναι η δίψα μου, που βγήκε από το πηγάδι των ονείρων μου. Γιατί η φαντασία μας, είναι και η μόνη παγίδα της ζωής μας. 

..Κι αυτός ο φόβος για τον φόβο, η μόνη τροχοπέδη μας. 

O πόνος όμως καιροφυλακτεί παντού. Ακόμα κι όταν μας παρουσιάζεται η ευκαιρία να ζήσουμε μια αυθεντική σχέση, είμαστε τόσο ασυνήθιστοι, τόσο ανέτοιμοι, που από φόβο μήπως δε μπορέσουμε να ανταποκριθούμε, υιοθετούμε ψεύτικη συμπεριφορά.

Σε μια “αληθινή σχέση” αυτό που φοβόμαστε να εκφράσουμε δεν είναι οι σκέψεις μας, γιατί αυτές, σαν κοινωνική φλυαρία, δε μας αγγίζουν, δε μας εμπλέκουν στην απόκρυφη διάσταση της συνάντησης. Φοβόμαστε για τα αισθήματα μας που η πείρα μας δίδαξε ότι συνήθως ποδοπατιούνται. 

Αυτά ωστόσο αντιπροσωπεύουν την πιο αληθινή έκφραση της ύπαρξής μας. Είμαστε αυθεντικοί μόνο στις παρορμήσεις της ψυχής που είναι πάντοτε ο καρπός, το αποτέλεσμα ενός απόλυτα προσωπικού βιώματος. 

Επομένως, είμαστε εξαιρετικά τρωτοί στην περιοχή των αισθημάτων, που φυλάμε τόσο ζηλότυπα

3 comments:

Diasporos said...

Τρομαχτικό να ζείς αληθινά. Ξενίζει. Απωθεί. Χαλά το κατεστημένο που με τόση δουλειά εχτίσαμε γυρό μμας.

Ωραία Ελένη said...

Το βιώνω αυτό που λες και είναι τρομερό... ο φόβος για τον φόβο... μας κάνει να τρομάζουμε να μην ξέρουμε με ποιό τρόπο θα ζήσουμε... πολύ σοφά και όμορφα το λες...

Anonymous said...

Πολύ όμορφα αυτά που γράφεις αλλά νιώθω μια ασυνέχεια στα posts.
Είναι σκέψεις,είναι πόνος,είναι αγάπη;
Είναι χρονικό ανεκπλήρωτου ερωτά;
Όπως και να είναι συνέχισε να μας προβληματίζεις.
ΑΨΟΓΗ ΔΟΥΛΕΙΑ.