Η Ιθάκη δεν είναι μια. Μ'ακούς;

Η λογική έπεται του ενστίκτου και ενθαρρύνει μια σειρά από πράξεις που ξεκινούν κατευθείαν από την καρδιά. 

Τροχοπέδη καμιά δε συναντούν και ο σκοπός κανενένας συγκεκριμένος. Το νόημα λές, είναι το ταξίδι. 

Η “Ιθάκη” δεν είναι μια.

Η μετάβαση σε καθεμιά από αυτές υφαίνει με χρωματιστές κλωστές τη ζωή σου. Ο πηγαιμός θέλεις να είναι μακρινός. Αυτός είναι η ζωή...

Κι αν και ο Οδυσσέας δεν το επιζήτησε, το ζητάς εσύ. 

Να συναντήσεις θες τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη πολλές φορές.. Να θαλασσοδαρθείς, να κλάψεις, να νοσταλγήσεις, να αποκτήσεις δύναμη, εμπειρίες, και στο τέλος να κερδίσεις φτάνοντας το σκοπό, την Ιθάκη.

Και όταν φτάνεις αντιλαμβάνεσαι ότι λίγα πράγματα έχουν σ η μ α σ ί α: 

Να είσαι φυσικός, αληθινός, όμορφος, γεμάτος, να δίνεις με την ίδια φυσικότητα που 

παίρνεις, με την ίδια χαρά, να συγχωρείς τα μεγάλα το ίδιο εύκολα με τα μικρά. Πίσω από στόματα ανοιχτά που ουρλιάζουν να μην βλέπεις μίσος, να ξέρεις ότι ένα αρρωστημένο κορμί δεν κρύβει το θάνατο, ένα λερωμένο πάτωμα δε φανερώνει τη βρομιά. Μια αγκαλιά για σένα να μην είναι ακριβή, να γίνεται πολυτιμότερη, όταν την χαρίζεις, γύρω από δυο σώματα ενωμένα να διακρίνεις έρωτα στιγμής και σε μια φιλία να μη βλέπεις μονάχα τις ανάγκες αλλά και τις αναζητήσεις του άλλου. 

Στην άκρη του ματιού μου βλέπω τη ζωή μου τώρα.. 

Ένα μικρό δυαράκι χωρίς τοίχους, σε μια γνώριμη πόλη, που μόνο οι πραγματικοί φίλοι χωράνε. 

Κι εγώ με μπούτια γυμνά, που χαιδεύονται από τις άκρες μιας μακό κοντομάνικης μπλούζας, γυρίζω από τη μια άκρη στην άλλη και αλλάζω διακόσμηση, βάζοντας κάτι καινούριο που αγοράσα στην τελευταία μου εξόρμηση.