Friday 9 July 2010

Γίνε και εσύ μια κούκλα βιτρίνας! Μπορείς!




Μια βόλτα στην κεντρική Λευκωσία αποθηκεύει ασπρόμαυρες αναμνήσεις. Μνήμες μιας εποχής που η μαγεία τείνει να εκλείψει και η Ζωή μας αναγκάζει να δούμε τα πράγματα όπως είναι. Ρεαλιστικά. 

Τέρμα τα όνειρα, μάγκα

Οι κούκλες μέσα στις βιτρίνες, φορούν τα καλοκαιρινά τους, δεν ανησυχούν για θερμίδες, δεν βάζουν κιλά, δεν ρυτιδιάζουν, είναι πάντοτε φτιαγμένες στην τρίχα, ακίνητες, ευτυχισμένες με μάτια γυάλινα, α δ ε ι α ν ά. 

Η απάθεια έχει παγώσει το αίμα τους και το αιώνια εύθυμο πρόσωπό τους, κάνει τα σώματά τους να μοιάζουν διάφανα. Δίχως όργανα να πάλλονται. Δίχως χρώματα.  

Άσπρες.  

Ζωή ακίνητη, ντυμένη και μεταμφιεσμένη μέσα σε χιλιάδες χρώματα, χωρίς Θέλω, χωρίς Αίσθημα. Κλειδωμένες στην κλεψύδρα του Χρόνου, μας φωνάζουν να μπούμε μέσα στα καταστήματα για να εξαγοράσουμε τα όνειρά μας, στοιχειωμένοι από μοναξιά και από αγάπες χαμένες. 

Το χοντρό γυαλί όμως μας εμποδίζει, όπως τα συρματομπλέγματα μας εμποδίζουν να πάμε σε τόπους που μας ανήκουν και τις ψυχές μας να αγαλλιάσουν. 

Ένα αόρατο εμπόδιο, το τζάμι, μας χωρίζει από αυτό που απεγνωσμένα νομίζουμε ευτυχία
Έτσι που όλα φαίνονται δίπλα μας ευκολο-άρπαχτα. Ν’απλώσεις το χέρι σου και να τα πιάσεις. 

Νομίζουμε πως θα μας χαριστούνε. ΧΑ! 

Το αόρατο, χοντρό τζάμι είναι άθραυστο και τίποτα δεν το σπάζει. Ούτε οι πόθοι μας ούτε οι επιθυμίες μας. 

Για να γίνουμε και εμείς ευτυχισμένοι σαν τις κούκλες στις βιτρίνες, πρέπει να αδειάσουμε τα μάτια μας, να απενεργοποιήσουμε τα αισθήματά μας. 

Πρέπει να μαθουμε να αγαπάμε με τρόπο συμφεροντολογικό, παραγωγικό, εύστοχο

Να στοχεύσουμε στο κέρδος, να αντικαταστήσουμε το σώμα μας με έναν άλλο, πλαστικό.

Τα πλαστικά σώματα δεν καταλαμβαίνουν, τον χρόνο που περνά, δεν έχουν πόθους και επιθυμίες. Το μόνο που επιθυμούν είναι να ντύνονται ωραία για να κρύβουν το μυστικό της νεκροφάνειάς τους. 

Όταν όμως είσαι σχεδόν νεκρός, τί να τα κάνεις τα όμορφα ρούχα;

4 comments:

astronaftis said...

δοξάζω τον Plastics μου που διάβαζα μια ευφάνταστη ανάρτηση!

thalassamov said...

Και να περιορίζονταν στις βιτρίνες καλά θα ήταν... έλα που κατακλύζουν τους δρόμους, οδηγάνε, προωθούνται στον χώρο εργασίας και δεν φτάνει που ψηφίζουν, πολιτεύονται κιόλας...

Κασσάνδρα said...

Χαχαχα! Ποδηλάτη ωραίο λογοπαίγνιο.. Από φαντασία αλλό τίποτα αλλά από πραγματικότητα...

Θάλασσα, ας μην ξεχνάμε ότι αρέσκονται στην επίδειξη. Κούκλες βιτρίνας, εντυπωσιακοί για να τραβούν την προσοχή μας. Εμείς είναι που πρέπει να τους ξεχωρίζουμε μέσα στο πλήθος.

stalamatia said...

Oι πλαστικές σου οι κούκλες βγάλαν πολύ συναίσθημα και αλήθειες.